Op vrijdag 29 maart mocht Gina Welleman als “jurylid” voor AHOSA vzw fungeren bij de beoordeling van een project uitgewerkt door studenten secundair onderwijs: LABonderwijs, humane wetenschappen, 5de en 6de jaar, Sint-Amands.
Deze studenten hadden als opdracht een “ervarings-box” te maken om mensen vertrouwd te maken met volgende situaties: * doven en slechthorenden * blinden en slechtzienden * ASS/ADHD.
Uiteraard was Gina jury bij de box “Doven en slechthorenden”.
De studenten waren vooraf ten rade gegaan bij verschillende instanties om zoveel mogelijk informatie te bekomen over deze materie. Zo hadden ze via Rita Verstraete en de website van AHOSA vzw al heel wat kunnen opzoeken.
Er waren 3 groepjes studenten die elk hun eigen “box” hadden ontwikkeld. Deze boxen (dozen) moesten dan door een aantal juryleden “beleefd” worden (liefst zonder extra uitleg, de werkwijze moest logisch zijn door de inhoud van de box).
Er was duidelijk veel onderzoek verricht door de studenten. Echter… in elke box was gebarentaal een prominent aanwezige opdracht. Dat een minderheid van de doven/slechthorenden gebarentaal gebruikt “wisten” de studenten wel, bovendien was deze opdracht (kaartje met handgebaren en iemand moet dan de gebaren “lezen” vaak nogal langdradig en niet heel interactief). Het gebruik van lichaamstaal (dingen uitbeelden) en liplezen (met koptelefoon of hoortoestel uitgezet) kwam ook in elk groepje goed aan bod. Het viel ook op dat personen bij gebruik van een koptelefoon opeens gaan roepen (omdat ze het volume van het/hun eigen geluid niet goed meer kunnen inschatten). Positieve uitschieter hier was een groepje waar de liplezen/koptelefoon opdracht niet door 2 personen maar door 3 juryleden uitgevoerd moest worden. Hier waren àlle juryleden het over eens: dit is duidelijk de moeilijkste situatie voor doven/slechthorenden: communicatie in groep.
Naast enkele kleine opmerkingen (zoals bijvoorbeeld een opdracht: liplezen zonder geluid te maken -dan klopt het mondbeeld natuurlijk niet-) werden de 3 boxen “goedgekeurd”.
Na dit “officiële” gedeelte hadden de studenten ook heel wat vragen voor Gina als “ervaringsdeskundige”, onder andere het van dichtbij eens mogen bekijken van de “vijs” waar haar BAHA’s opzitten….. Zoals vaak zijn het net de babbels achteraf die de kers op de taart zijn.